خوشبختی...!

مگه خوشبختی غیر اینه که روی صندلی تنها بشینی و جلوت یه آسمون پرستاره و خوشگل و کوه های کوتاه و بلند باشند و تو حس کنی تو ی آسمونی و یه skygirl هستی و بدونی روی یک کره ی زمینی که از کوه های کوتاه و بلند و دریاها ساخته شده و پر از شهر ها و آدم های کوچولوست! و جلوش ماهی هست که خورشید فقط قسمتیشو روشن کرده و تو آسمون یه عالمه ستاره هست که یه عالمه با تو فاصله دارند... . 

و یه هوای خوب و چای و شنیدن صدای بحث آدم ها... 

تو این هوا که دیگه اصا هیچ غم و غصه ای ارزش نداره! چقدر کم اهمیت میشه غم یه آدم کوچوووولو تو یه کره ی زمین کوچیک...

مگه خوشبختی غیر اینه؟؟؟!!